Voor de meeste auto’s is de neus gezichtsbepalend. Soms gaan automerken wel erg ver om hun modellen een herkenbaar smoelwerk te geven. Dat zagen we onlangs bij de gefacelifte BMW 7-serie, die een hazengebit meekreeg waar je U tegen zegt. Op deze dag van de tandarts bekijken we 7 klassiekers met een opvallend gebit.
1. Austin Healey Sprite (1958-1961)
Als wij tandarts zouden zijn en we kregen het gebit van de Austin Healey Sprite in de behandelkamer, dan zouden we er niets aan willen doen. Wat een stralende glimlach! Bovendien staan de ‘tanden’ mooi echt en op gelijkmatige afstand van elkaar. Dat deze compacte Brit zo vrolijk de wereld in kijkt, komt natuurlijk ook z’n vriendelijke kikkerogen.
2. Buick Limited Convertible (1958)
Wanneer we op zoek gaan naar extravagante grilles, stuiten we vaak op auto’s van Amerikaanse origine. Vooral in de jaren 50 waren ze in de VS lekker bezig. En niet alleen op het gebied van staartvinnen. Voor de neuzen gold: hoe chromer, hoe beter. Een mooi voorbeeld is deze Buick Limited, waarbij de tandarts een plaatjesbeugel op de grille heeft gezet, zo lijkt het wel. Bij veel moderne auto’s komen we iets soortgelijks tegen, alleen in een iets minder uitbundige vorm.
3. Ford Anglia (1959-1967)
Waren de Engelsen zo’n vrolijk volkje in de jaren 50 en zestig? Je zou het wel zeggen. Want net als de Austin Healey Sprite hierboven, kijkt de Ford Anglia uit deze periode bijzonder blij de wereld in. Zo’n kamerbrede grille zien we bij maar weinig auto’s, maar hij staat het Fordje goed. Net als de bescheiden staartvinnen en het dak met de aparte, omgekeerde hellingshoek, trouwens.
4. Nash Rambler Rebel (1956-1957)
Zo vriendelijk als het Fordje hierboven eruitziet, zo dreigend oogt deze Nash Rambler Rebel. Nooit van gehoord? We nemen het u niet kwalijk, de merknaam is al sinds de jaren 60 van de aardbodem verdwenen. De hoge neus bestaat bijna uitsluitend uit grille. Het zwaar verchroomde rasterwerk wekt associaties met de muil van een agressief roofdier. Ook de figuur Jaws uit oude James Bond-films duikt in onze gedachten op. Die had ook zo’n lelijk ‘fietsenrek’ in z’n mond. Werk aan de winkel voor de tandarts. Maar wie durft? Overigens is de auto minder groot dan hij lijkt; een lengte van 4,86 valt best mee, toch? Waarschijnlijk heeft de fabrikant een XXS fotomodel ingehuurd om de auto er XXL te laten uitzien.
5. Opel Rekord P1 (1957-1960)
Dat Amerikanen niet het patent hadden op grote muilen in auto’s, bewijst deze Opel Rekord P1. Of staat hij gewoon met de mond vol tanden omdat hij zich niet echt een houding weet te geven? Want verder is deze Opel eigenlijk best vriendelijk gelijnd, bovendien zit-ie vol met prachtige details. Kijk bijvoorbeeld eens naar de panoramaruiten, de goudkleurige ‘dopjes’ op de wieldeksels en de subtiele staartvinnetjes. Hoe langer we naar de Opel Rekord P1 kijken, hoe aandoenlijker we hem vinden. Eigenlijk doet-ie ons sterk denken aan de emoji ‘gezicht met grimas’. Ach gossie …
6. DeSoto Custom Convertible (1949)
Prachtige auto hoor, deze DeSoto. En alweer eentje van een merk dat niet meer bestaat. Tussen 1928 en 1962 was DeSoto onderdeel van het Chrysler-concern, en dit model stamt uit het topjaar 1949, toen er bijna 134.000 DeSoto’s werden verkocht. Daarna ging het bergafwaarts, deels door slecht management en deels door de abominabele kwaliteit van de latere modeljaren. Met zijn overdreven filmsterrenglimlach lijkt deze DeSoto Custom Convertible zich nog onbewust van de ellende die komen ging. Deel deze grille in tweeën, kort hem aan weerszijden iets in en hij kan zó op de neus van de nieuwe BMW 7-serie. Kortom, behoorlijk over de top.
7. Ferrari 250 Europa Coupé Vignale (1953)
De meeste Ferrari’s van voor 1980 blinken uit in subtiliteit en raffinement, maar deze Ferrari 250 Europa Coupé vormt daarop een uitzondering. Hij is ontworpen door Vignale en staat erbij alsof hij continu aan de geeuwhonger is. De disproportionele grille zou niet misstaan in een mega frietsnijder of een houthakselaar. De brede chroomrand maakt het er niet fraaier op. Knappe tandarts die hier iets beters van kan maken. Ferrari zelf was er waarschijnlijk ook niet blij mee, want meer dan vier stuks heeft Vignale er niet gebouwd. Vanwege zijn exclusiviteit is de auto op dit moment echter zeer gewild onder verzamelaars. Bij veilinghuis Sotheby’s ging er eentje voor 3,3 miljoen onder de hamer. Tja, smaken verschillen …
