Meng Japans perfectionisme met Italiaanse passie en je krijgt – in theorie – een geweldig product. Maar zodra je het Japanse smaakgevoel van de jaren 80 mixt met Italiaans perfectionisme uit diezelfde periode, dan komt het niet goed. De Alfa Romeo Arna levert het overtuigende bewijs.
Arna staat voor Alfa Romeo Nissan Autoveicoli. De compacte hatchback is – gelukkig – het enige tastbare bewijs van de kortstondige samenwerking die Nissan en Alfa Romeo in de jaren 80 met elkaar aangingen. Van beide kanten was het eigenlijk ook een sprong in het duister. Alfa Romeo was nog niet overgenomen door Fiat en balanceerde aan de rand van de afgrond. Het merk was daarom wanhopig op zoek naar een financieel sterke partner.
Wie tegenwoordig in Italië rondrijdt, struikelt over de Nissans. In de jaren 80 golden er voor de Italiaanse automarkt echter nog allerlei importbeperkingen. Met name voor Japanse en Koreaanse producenten. Om die reden leek het de Nissan-directie geen gek idee om de handen ineen te slaan met Alfa Romeo. Het Italiaanse merk had het weliswaar moeilijk, maar er hing nog altijd een sportief imago omheen. Daarnaast beschikte Alfa Romeo over een geweldige historie. Kortom: Alfa Romeo leek de ideale shortcut naar de grote Italiaanse automarkt.
Ongelukkig huwelijk
Op 9 oktober 1980 ondertekenden de directieleden van beide fabrikanten hun huwelijkscontract. Maar wat er ook in het verschiet lag, het werd geen gelukkige verbintenis. En al evenmin een vruchtbare. Het eerste en enige kindje werd in 1983 op de de IAA in Frankfurt gepresenteerd: de Alfa Romeo Arna. Nissan en Alfa Romeo wilden de kosten laag houden en hadden ervoor gekozen om bestaande componenten met elkaar te combineren. Zo werden de carrosserie en de achteras van de Nissan Cherry gebruikt, de boxermotor en de voorwielophanging waren afkomstig van de Alfasud. Het interieur was weer rechtstreeks uit de Nissan Cherry overgenomen. Tot overmaat van ramp vond de productie plaats in de Alfasud-fabriek, die nu niet bekendstond om zijn efficiency.
De Arna was eigenlijk alleen door het embleem in de grille te herkennen als een Alfa Romeo. Oké, het boxergeluidje van de Alfasud was ook leuk. Toch zagen veel Alfa-importeurs niets in de auto. Een heleboel van hen weigerden zelfs om de Arna in te voeren. Om die reden kwam de Alfa Romeo Arna ook nooit naar Nederland.
Op de markten waar de Alfa Romeo Arna wel werd toegelaten, bleef het enthousiasme beperkt. Het werd dan ook nooit een serieuze concurrent voor auto’s als de Volkswagen Golf en de Opel Kadett. En in thuisland Italië kon de Alfa Romeo Arna evenmin opboksen tegen de Lancia Delta en de Fiat Ritmo. Tot 1987 liepen er maar 53.000 Arna’s van de band, waarvan het merendeel is geëindigd als donorauto voor een Alfasud …
