Er zijn maar weinig youngtimers die sportiviteit en een stijlvol uiterlijk zo goed weten te combineren als de Alfa Romeo Alfetta GT. We gaan op stap met twee exemplaren: de Alfa Romeo Alfetta 2.0 en de Alfa Romeo GTV6 2.8.
Prachtige ogen, een lieflijk neusje, een slanke taille en lekkere billen. Voeg daar nog een flinke dosis temperament aan toe en een uitstraling die direct je hoofd op hol brengt. We weten het zeker: als Italy’s Next Top Model veertig jaar geleden had bestaan, dan was de Alfa Romeo Alfetta GT er zonder enige twijfel met de winst vandoor gegaan. Het prachtige gewaad van staal, ontworpen bij Giorgetto Giugiaro’s atelier Italdesign, staat haar geweldig. Haar sportieve figuur komt perfect tot uiting en haar benen lijken langer dan ze daadwerkelijk zijn. Je kunt je ogen niet afhouden van het opvallende, scherpe neusje en de uitdagende stevige kont. In de jaren zeventig zagen coupés er heel anders uit dan tegenwoordig. Ze hadden veel meer glas en waren veel openhartiger dan de coupés van nu. Signorina Alfetta zorgt ervoor dat we het behoorlijk warm krijgen. Maar dat is niet de enige reden waarom liefhebbers van de Italiaanse schone bij elke gelegenheid de zijruiten zo ver mogelijk open willen draaien.
Krachtige motoren, prachtig geluid
Met de ramen open hoor je namelijk nog beter hoe betoverend mooi het geluid is dat de Alfa Romeo Alfetta voortbrengt, wanneer de naald van de toerenteller van beneden naar boven klimt en weer terugzakt. Dit is puur genot voor elke klassiekerliefhebber. Dat zullen eigenaren van een youngtimer met minder muzikale kwaliteiten onmiddellijk moeten toegeven.
Nog meer plezier bieden de versies die behalve de letters GT ook nog een ‘V’ achter hun naam hebben staan. Die letter staat voor Veloce (vertaling: snel). Voor het geluid maakt het trouwens niet veel uit of er onder de kap een vier- of een zescilinder aan het werk is, de klankkleur is hetzelfde. Trap je het gaspedaal vol in, dan klinkt de motor met twee bovenliggende nokkenassen alsof hij keihard de naam van zijn familie schreeuwt. Bij de ‘R’ van Romeo dreunt het nog eens extra hard door de keel. Zo’n mooi geluid wordt alleen door Italiaanse auto’s gemaakt.
Luxe versie van de Alfetta
De Alfa Romeo Alfetta GTV 2.0 Lusso die hierboven afgebeeld is, rolde in 1979 de fabriek uit in de excentrieke kleurencombinatie metallic blauw met zalmkleurig velours – niemand mocht over het hoofd zien dat het hier om de extra luxe versie ging. Ook de motor van deze auto is luxer dan gemiddeld. Dankzij de scherpere nokkenassen produceert de vier-in-lijn een vermogen van 131 pk. De vijfbak heeft korte overbrengingsverhoudingen, wat van de GTV een sportwagen voor de gewone man maakte. De topsnelheid van 190 km/h was aan het eind van de jaren zeventig indrukwekkend; een Golf GTI kwam in die tijd niet verder dan zo’n 180 km/h.
De Alfetta GT heeft prachtige ogen, een lieflijk neusje, een slanke taille en lekkere billen.
De toerenteller ligt perfect in het blikveld, maar die heb je niet per se nodig. Ook op gehoor en het gevoel kun je het toerental namelijk heel goed tussen de 3000 en 5000 tpm houden – het gebied waarin het meeste koppel voorhanden is. Het volle vermogen van de motor is al vroeg beschikbaar. Een krachtige trap op het gaspedaal is voldoende om de power op te roepen. De versnellingsbak vraagt – geheel in Alfa-stijl – om een geduldige, precieze schakelhand. Dan zijn de versnellingen licht en nauwkeurig in te leggen.
Technische lekkernij
Met bovenstaande eigenschappen is een goed onderstel onmisbaar. In de jaren zeventig had Alfa Romeo op dat vlak een aantal lekkernijen in huis. Ze serveerden het van Lancia afkomstige transaxle-menu, dat al in de jaren vijftig was geperfectioneerd door de Italianen. De versnellingsbak was tegen het differentieel geplaatst en om de massa uit de achterwielen te houden, werden de remschijven naar binnen geplaatst. De De Dion-achteras was een technische verwijzing naar de historische Alfa Romeo Tipo 159 ‘Alfetta’ Formule 1-bolide, in combinatie met schuingeplaatste draagarmen en schroefveren.
Het voordeel van deze bouwwijze is de nagenoeg perfecte gewichtsverdeling. Dat resulteert in een geweldige wegligging. De combinatie van een snelle besturing en de stabiliteit bij hoge bochtsnelheden zorgt voor een flinke dosis rijplezier. Langere bestuurders nemen de onprettige zitpositie, met opgetrokken knieën en uitgerekte armen – graag voor lief. Het is net alsof je in een auto met een middenmotor zit. Wie genieten wil, moet lijden.
Facelift
Bij de facelift in 1980 kreeg de GTV 15-inch wielen en stuggere torsieveren aan de voorzijde. Deze modificatie is achteraf ook doorgevoerd op ons fotomodel uit 1979 en dat is geen verkeerde keuze geweest. De besturing reageert lekker scherp en zelfs naar moderne maatstaven is de auto heel wendbaar. Het veercomfort is goed genoeg om de GTV ook voor lange ritten te gebruiken. Hoe zou het aanvoelen met nog wat meer vermogen?
Die vraag werd ook intern bij Alfa Romeo gesteld. Dat resulteerde in een kleine serie met een viercilinder turbomotor en zelfs de 2,6-liter V8 uit de Montreal werd in de GTV gelegd (1981). Maar uiteindelijk werd de auto leverbaar met de V6-motor, die destijds ontwikkeld was voor de Alfa 6. De GTV6 werd de meest begeerlijke versie in het gamma.
Vergeleken met wat de concurrentie te bieden had, was een vermogen van 158 pk aan de lage kant. Maar daar wisten tuners als Dieter Gleich wist wel raad: hij boorde de V6 op tot een inhoud van 2,8 liter. In combinatie met benzine-inspuiting en een compressieverhouding van 10,5 : 1 werd het vermogen naar 191 pk bij 6300 tpm opgestuwd. Goed voor een topsnelheid van zo’n 225 km/h.
Overtreffende trap
Alles wat de GTV 2.0 Lusso al tot zo’n heerlijke auto maakt, doet de GTV6 nog een klasse beter. De motor reageert zeer gretig op het gas, de wegligging is nog beter en elke tussensprint gaat gepaard met een verrukkelijk geluid. Je krijgt de indruk dat je met 250 in plaats van 191 pk op pad bent. Na een ritje met deze GTV6 snap je meteen waar de liefde en emotie van zo vele Alfisten vandaan komt. De auto laat je versteld staan.
De innige liefde die GTV-fans voor hun auto koesteren, heeft er wel voor gezorgd dat de meeste exemplaren een technische upgrade hebben gehad. Sommige auto’s hebben zelfs een drieliter V6 onder de kap. In 1984 en 1985 werd speciaal voor de Zuid-Afrikaanse markt wel een versie gebouwd met een drielitermotor, maar in Europa bleef het bij 2,5 liter. Het rode exemplaar dat we hier laten zien, is een wolf in schaapskleren. De spoilerkit die Gleich destijds leverde, is deze auto gelukkig bespaard gebleven. Zodoende laat je onwetende verkeersdeelnemers mooi op hun neus kijken, wanneer je het gaspedaal van deze zo onschuldig ogende klassiekers eens diep intrapt.
De Alfa Romeo Alfetta is duur!
Wie op zoek is naar een mooie, goede Alfa Romeo Alfetta GTV of GTV6, staat voor een moeilijke opgave. Het valt namelijk niet mee om er eentje te vinden. Goed onderhouden exemplaren zijn zelfs in Italië een zeldzaamheid. Maar hoef je niet per se een auto te hebben die in onberispelijke staat verkeert, dan kun je voor bedragen van om en nabij de 10.000 euro uitstekend slagen. Na aanschaf is het wel verstandig om lid te worden van een Alfa-club. Niet alleen om het ware Alfa-gevoel te kunnen delen, maar vooral om wegwijs te worden in de wereld van onderdelenleveranciers en specialisten.
Classic Cars #33
In deze editie: Volkswagen T2a, Ford transit Mk1, Fiat 130 Coupé, Lancia Gamma Coupé, Peugeot 504 Coupé, Opel Calibra, Daf 55 Coupé, Mercedes 300, Triumph Dolomite Sprint, Citroën GS/GSA, Isdera Spyder 036i, Datsun 240Z, een knotsgekke terreinwagen van Volvo en nog véél meer.
