Knuffelen met een BMW 600

Tekst Igor Stuifzand Fotografie Igor Stuifzand

Zou je ’m niet zachtjes in z’n dikke toet willen knijpen? Met zijn ronde oogjes, bolle buikje en kleine wieltjes is de BMW 600 een ronduit vertederend autootje. Oetsiekoetsie!

En dan is de BMW 600 nog niet eens de meest knuffelbare dwergauto van allemaal! In de vroege jaren vijftig, de tijd van de naoorlogse wederopbouw, werden er tal van schattige miniwagentjes gebouwd, met drie of soms vier wielen. Maar deze dwergauto’s hadden hun populariteit niet te danken aan hun hoge aaibaarheid of cartooneske uiterlijk. Het waren ‘basic’ vervoermiddelen, die tegen een zeer gunstig belastingtarief meer (overdekt) comfort te bieden hadden dan een motorfiets met zijspan. Doordat de meeste dwergauto’s aangedreven werden door een kleine een- of tweecilinder motorfietsmotor, kon je er ook met een motorrijbewijs mee de weg op.

Vooral in Duitsland was het aanbod dwergauto’s groot. Bedrijven die in de jaren dertig en veertig veel geld verdiend hadden in de vliegtuigindustrie, werden na de capitulatie gedwongen een andere inkomstenbron te zoeken. Merken als Messerschmitt, Heinkel, Zündapp en BMW probeerden een graantje mee te pikken van de massamotorisering van Duitsland. Best lucratieve handel, die dwergauto’s. Voor zolang het duurde …

BMW 600

Bekijk dit model

Italiaanse afkomst

Naast vliegtuigmotoren bouwde BMW voor de Tweede Wereldoorlog natuurlijk ook al motorfietsen en auto’s. Maar toen Duitsland na afloop van de oorlog werd opgesplitst in West en Oost, beschikte BMW alleen nog over de faciliteiten in München. De andere vestigingen stonden op grondgebied dat bezet werd door de Russen. Met pannen, keukengerei en hang- en sluitwerk krabbelde BMW langzaam uit het dal en met het verdiende geld – en goedkeuring van de Amerikanen – kon in 1948 de productie van motorfietsen worden hervat.

Renzo Rivolta had een dwergauto ontwikkeld met een voordeur … zoals een koelkast

Wat BMW overhield aan de verkoop van motorfietsen, werd gespendeerd aan de ontwikkeling van de grote 501 en 502. Alleen zat in Duitsland even helemaal niemand te wachten op deze limousines met zes- of achtcilindermotor. In de tijd van de wederopbouw kostten deze auto’s al gauw vier keer een gemiddeld jaarsalaris. Toen ook de vraag naar motorfietsen instortte, zat er voor BMW maar een ding op: in Italië werd een licentie afgesloten met koelkastenfabrikant Renzo Rivolta, die een dwergauto had ontwikkeld met een voordeur … zoals een koelkast. Het kleintje heette Isetta en kreeg van BMW de 250 cc eencilinder van de R25/3 motorfiets aangemeten.

De eerste BMW Isetta werd in april 1955 afgeleverd. De kwaliteit van de Isetta was uitstekend, maar ondanks tal van verbeteringen bleef het autootje toch zijn beperkingen houden. Voor jonge gezinnen was de Isetta ongeschikt. Zodoende begon BMW met de ontwikkeling van een vierpersoons Isetta, de 600. Op een verlengd ladderchassis met naar buiten geplaatste achterwielen werd ruimte voor een achterbankje gecreëerd, terwijl een luchtgekoelde tweecilinder boxermotor voor de aandrijving zorgde. Een belangrijke ontwikkeling was ook de nieuwe onafhankelijke achterwielophanging met geleide-armen en schroefveren. Een soortgelijke constructie zou BMW tot in lengte van jaren blijven toepassen.

Mensen kregen meer te besteden en konden zich een Kever of een Fiat 600 veroorloven.

De dwergauto had zijn langste tijd wel gehad. Mensen kregen meer te besteden en konden zich een Kever of een Fiat 600 veroorloven. Tussen 1957 en 1959 werden nog geen 35.000 exemplaren van de BMW 600 gebouwd. Toch kan de auto beschouwd worden als de grondlegger van BMW’s redding. Het bedrijf wankelde op het randje van de afgrond, maar de aandeelhouders besloten om nog een keer in een nieuw model te investeren. Deels op basis van de 600 werd een nieuwe kleine sedan ontwikkeld. Dit model, de 700, werd een groot succes en maakte van BMW weer een gezond bedrijf.

De BMW 600 is aandoenlijk als een blije peuter met babyvet op de botten. Hij is maar 2,90 meter lang en heeft een wielbasis van 1,70 meter. De toegang tot de voorbank gaat net als bij de tweepersoons Isetta via een voordeur. De telescopische stuurkolom draait mee met het portier, zodat je eenvoudig plaats kunt nemen achter het grote stuur. Via het kruipluikgrote deurtje rechts kan de achterbank worden betreden. Het is even passen en meten, maar als je eenmaal zit, dan zit je echt verrassend riant. Vergis je niet: door de slimme indeling van de beschikbare ruimte is de kleine BMW 600 een volwaardige vierzitter!

Boxermotor

Of de 65 jaar oude dreumes nog steeds een volwaardig verkeersdeelnemer genoemd mag worden, is weer een heel ander verhaal. De 600 cc metende tweecilinder boxermotor klimt enthousiast en met een gezonde brom in de toeren, maar met een vermogen van 19,5 pk kan hij het moderne verkeer niet meer bijbenen. De acceleratie naar 100 km/h neemt zoveel tijd in beslag dat vader zijn pijpje kan stoppen en moeder een antimakassartje haakt. Maar laten we niet uit het oog verliezen dat de BMW 600 stamt uit een tijd van het bermtoerisme en hoorspelen op de radio. Niemand die zich toen druk maakte over snelheid.

In bochten hoef je heus niet bang te zijn dat de achterkant van de auto een eigen leven gaat leiden.

Stippel een route uit over rustige plattelandswegen en neem de tijd. Dan beleef je heel veel plezier aan de kleine BMW. De rijeigenschappen zijn helemaal zo gek nog niet en in bochten hoef je heus niet bang te zijn dat de achterkant van de auto een eigen leven gaat leiden. Van overgewicht op de achteras is namelijk geen sprake; je zorgt zelf voor voldoende tegendruk op de voorwielen. Bovendien laat de 600 zich niet anders bedienen dan een andere (kleine) auto uit dezelfde periode. De vierversnellingsbak is volledig gesynchroniseerd en dubbel klutsen zodoende geen noodzaak. Je zou bijna zeggen dat de BMW 600 eigenlijk een heel normale auto is.